reGroup

Είναι Κυριακή, 28 Αυγούστου. Ξυπνάς με hangover από τα χτεσινό βράδυ και συνειδητοποιείς κάτι τραγικό… ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ. Κουλουριάζεσαι στο κρεβάτι, τραβάς το σεντονάκι μέχρι τα αυτιά και ένα δάκρυ κυλά στο μαξιλάρι. Το βράδυ θα είσαι σπίτι σου, έχοντας πάθει μελαγχολία σε συνδυασμό με απελπισία. Αύριο δουλεύεις. Νιώθεις όπως όταν ήσουν παιδί και δεν ήθελες να πας σχολείο. Έλα τώρα… Σήκω από το κρεβάτι και άρχισε να ετοιμάζεσαι. Αν προλαβαίνεις κάνε και μία βουτιά. Δεν θα είναι η τελευταία (εκτός αν σκοπεύεις να πνιγείς). Το καλοκαίρι κρατάει μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου! Σύνελθε επιτέλους. Σκέψου όλα τα καλά της επιστροφής… Θα πας στο σπιτάκι σου, στο κρεβατάκι σου, θα δεις τους συναδέλφους σου (τι πάει να πει τους μισείς όλους;), τους φίλους σου, θα μπορείς να πιείς νερό από τη βρύση (δελεαστικό ε?). Οκ, έχεις όλα τα δίκια του κόσμου, αλλά τουλάχιστον , μπορείς να κάνεις την επιστροφή λίγο πιο ανώδυνη.

Μετά από ουρές χιλιομέτρων και εκνευρισμού σε διόδια και εθνικούς δρόμους, φτάνεις στο σπίτι με την ταλαιπωρία να σε καταβάλει. Μπαίνεις μέσα, σε χτυπάει η γνώριμη μυρωδιά της σπιτικής θαλπωρής και πετάς βαλίτσες, τσάντες και άμμο στο πάτωμα. Μην κάνεις το λάθος να τα αφήσεις εκεί. Τακτοποίησε αμέσως τα πράγματα, βάλε τα ρούχα για πλύσιμο και μετά χαλάρωσε στον καναπέ. Αλλιώς θα μείνουν όλα εκεί, δίπλα από την πόρτα, μέχρι να το πάρεις απόφαση. Προτιμάς να το κάνεις αύριο μετά την πρώτη μέρα στη δουλειά; Όχι! Κάν’ το τώρα για να ξεμπερδεύεις. (Τώρα θα είχες μόλις γυρίσει από την παραλία…)

Τελείωσες με τα πράγματα, άπλωσες τα ρούχα, έκανες μπάνιο, έφαγες σουβλάκια, έκανες ανελέητο zapping και τώρα στριφογυρνάς στο κρεβάτι και σκέφτεσαι πού θα ήσουν τώρα, κοιτάς φωτογραφίες στο κινητό, αγχώνεσαι για τη δουλειά και γενικά δεν μπορείς να κοιμηθείς. Χαλάρωσε. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Βέβαια δεν χρειάζεται και να το απολαύσεις. Μία μέρα είναι, θα περάσει. Κοιμήσου και θα δεις. (Τώρα θα έβγαινες για ποτό στο beach bar…)

Το ξυπνητήρι χτυπάει κι εσύ αρνείσαι να πιστέψεις ότι το ακούς. Μετά τη δέκατη φορά, σηκώνεσαι σέρνοντας τα βήματά σου. Πλένεσαι μηχανικά, τρως, ντύνεσαι και ξεκινάς. Μπαίνεις στο γραφείο, συναντάς κι άλλα ζόμπι και αρχίζετε τα «πώς πέρασες;», «πού πήγες;», «πώς μαύρισες!». Μετά την 5η φορά που ρωτάς και απαντάς τα ίδια θες να κρυφτείς στην τουαλέτα και να τραβήξεις τα μαλλιά σου. (Τώρα θα ετοιμαζόσουν για μπάνιο…)

Δεν έχεις κάνει τίποτα σχετικό με τη δουλειά. Είδες τα δεκάδες mails (μα καλά, αυτοί δεν κάνουν διακοπές;), πάτησες 200 φορές refresh στο Facebook, ανέβασες και καινούργια φωτογραφία-προφίλ και τώρα ετοιμάζεσαι να φας και να ξαναπείς για χιλιοστή φορά για τις διακοπές σου, σε όσους δεν τα είπατε πριν. (Τώρα θα παράγγελνες το πρώτο cocktail και θα έκανες μία βουτιά μέχρι να έρθει…)

Η μέρα φτάνει στο τέλος της. Νιώθεις ότι επέζησες από ένα τρομερό ναυάγιο. Έχεις ήδη κανονίσει να πας για ποτό με την παρέα σου, που βρίσκεστε όλοι στην ίδια φάση. Φεύγεις από το γραφείο και νιώθεις κουρέλι. Αφού δεν έκανες τίποτα. Βέβαια, είναι η ώρα που θα ήσουν στο τρίτο cocktail. Έχεις hangover, μαζί με jet lag. Θα επιβιώσεις. Η πρώτη μέρα πέρασε ανώδυνα.